Het raam stond open. De wind blies in mijn gezicht. Mijn auto dreunde mee op het ritme van de muziek die veel te hard stond. In mijn allerbeste imitatie van Bon Jovi zong ik uit volle borst mee “It’s my lifeeee…. And it’s now or never!...”
Ik was in een goed humeur. Een oude bekende van me had gevraagd of ik haar kon coachen om een aantal uitdagingen in haar leven te overwinnen. Ik had net mijn NLP Practitioner diploma gehaald, en ze had van een enthousiaste vriend gehoord dat ik de ideale persoon zou zijn om haar te helpen.
In de auto zag ik al helemaal voor me hoe ik zodadelijk impact zou maken, en hoe blij ze daarmee zou zijn.
Eenmaal aangekomen konden we, na een kopje thee en even gezellig bijgekletst te hebben, aan de slag. Tijd om mijn net geleerde NLP skills op de proef te stellen.
De daarop volgende 1,5 uur trok ik alles uit de kast. Voor mijn gevoel gebruikte ik zo ongeveer alle technieken die ik geleerd had. En aan het einde van de sessie zaten we beiden met tranen in onze ogen vanwege de mooie doorbraken die er waren gemaakt.
We liepen richting de voordeur. Klaar om gedag te zeggen. En terwijl we afscheid namen klonken er voetstappen op haar trap. De loodgieter, die toevallig ook een kennis was van deze dame, was toevallig ook net klaar met het repareren van een lekkende kraan.
Dus ook hij nam afscheid. En terwijl hij afscheid nam trok ze haar portemonnee en zei “Hoeveel was het ook alweer? Oh ja. Hier. €40,-” En ze gaf hem twee briefjes van twintig.
De deur viel dicht. De loodgieter en ik liepen samen het portiek af en gingen beiden onze eigen weg.
Terug naar mijn auto lopend voelde ik naast trots en voldoening dat er plotseling iets begon te knagen.
Wacht eens even…
Deze loodgieter en ik zijn vandaag allebei met dezelfde reden hier naartoe gekomen. Om een dame te helpen die we kennen van vroeger.
Hij heeft net een kraan gerepareerd die sinds een week een heel klein beetje lekte...
Ik heb haar zojuist geholpen om een aantal emotionele blokkades te overwinnen waar ze de afgelopen 20 jaar van haar leven elke dag last van heeft gehad en soms hele nachten van wakker heeft gelegen...
We zijn allebei ongeveer even lang binnen geweest.
Het enige verschil is, hij heeft net €40,- gekregen, en ik ben met lege handen naar buiten gelopen…
Toen dacht ik hier eens goed over na… Waarom eigenlijk?
En ik besefte me dat het niets te maken had met de dame in kwestie van mij. Zij had waarschijnlijk maar al te graag iets teruggegeven…
Het werkelijke probleem was dat ik het niet durfde te vragen. Coaching had ik tot dan toe altijd gratis gedaan. Omdat ik mezelf jarenlang ervan had overtuigd dat ik geen geld waard zou zijn.
Toen besefte ik dat dit echt onzin is. Ik kon mensen zo veel waarde geven. En mensen willen er ook gewoon voor betalen. Ik durfde het alleen niet te vragen. Toen maakte ik het besluit dat ik voortaan gewoon geld ging vragen voor coaching.
Vanaf dit moment ging het heel snel. Met behulp van een strategie die ik je later zal uitleggen, ben ik all-in gegaan om van mijn coaching bedrijf een succes te maken.
Hierdoor had ik na 2 maanden al genoeg coaching klanten om volledig van mijn bedrijf te kunnen leven!